يكي از ضروريات اصلي رشد، حفظ سلامتي و كيفيت عمومي زيست و تامين فضاي كافي براي هر پرنده ميباشد. ميزان فضاي در نظر گرفته شده بستگي به مجموعهاي از فاكتورها نظير: وزن طيور در هنگام كشتار، نوع سالن (باز و بسته)، شرايط آب و هوائي منطقه و فصل دارد. بدين جهت براي محاسبه ظرفيت جوجهريزي بايستي بطور دقيق از ابعاد داخلي سالنها مطلع باشيم. بطور كلي تراكم جوجهريزي توصيه شده بشرح زير ميباشد:
ميزان تراكم جوجه ريزي در واحد سطح |
|
وزن ...كيلوگرم |
تراكم ...قطعه در متر مربع |
1.25 |
27.2 |
1.5 |
22.7 |
1.75 |
19.4 |
2 |
17 |
2.25 |
15.1 |
2.5 |
13.6 |
2.75 |
12.4 |
3 |
11.3 |
3.5 |
7.79 |
در سالنهاي بسته: در انگليس سازمان حمايت از رفاه طيور هيچگاه تحت هيچ شرايطي اجازه توليد بيش از 34 كيلوگرم گوشت در هر متر مربع سالن را نميدهد. جدول زير با توجه به رفاه طيور و مديريت مناسب و حداكثر توليد 34 كيلوگرم گوشت در هر متر مربع، ميزان تراكم (تعداد جوجه در هر متر مربع سالن) را نشان ميدهد:
در تابستان و بخصوص در واحدهايي كه امكان بروز مشكلات وجود دارد بايستي تراكم جوجهريزي را كم نموده و در سالنهائي كه از تهويه مناسبي برخوردار نميباشند بايستي دقت بيشتري نمود و تراكم جوجهريزي در آنها را نيز كاهش داد.
سالنهاي باز: تراكم جوجهريزي در سالنهاي باز براساس فصل و نوسانات درجه حرارت متفاوت بوده و بايستي در تابستان از تراكم جوجهريزي در سالنهاي پرورش مرغ مذكور كاسته شود.